Yüzlerce söz..Yüzlerce beste..O türküler eşliğinde hafızalara kazınmış anılar ve zamansız bir ölüm. İşte o anda milyonlar yas tutarken yaşandı bu sahne. Hem de hastane bahçesinde..Acı haber henüz alınmışken.

Neşet Ertaş..Tek kelimeyle İNSAN..Gerisi hikaye..Eski eşine olan aşkı...Onun uğruna yazdığı "LEYLA"lı türküler..Sazıdan dökülen nağmeler..Hepsi hem akıllara hem gönüllere kazındı.Toplumsal yaralara parmak basmaya korkmayan bir kahramandı belkide..Ya da devlet sanatçısı ünvanını kabul etmeyecek kadar gururlu ve mütevazı.. Ama ne oldu..Daha bedeninde kanı soğumadan, cibiliyetsizler çıktı sahneye. Camide mi tören yapılacakmış, cem evinde mi? Ne fark eder, giden gittikten, böyle bir değer göçtükten sonra.

Hastane bahçesinde bir arbede..Konu Neşet Ertaş alevi miydi yoksa sünni mi? İşte sorunun cevabı Neşet Ertaş'ın ağzından. 2 yıl önce Hürriyet gazetesine verdiği röportajdan..

''Bektaşi kültüründenim, Alevi kültürü, aynı kültür. Kendini bilen kişiler olarak inançların, ibadetlerin ne demek olduğunu biliyoruz, şeriat olsun, tarikat olsun. Ötekiler, berikiler, her kim, ne olursa olsun. Her millet Allah diyor kendi dilinde. Herkesin inancına benim saygım var. Bir birey olarak kendi doğrumun peşindeyim. Kimseye demem ki senin görüşün yanlış, kimsenin kimseye bunu deme hakkı da yok. Ben kendim diyeceksem Allah derim. Dileyeceksem özürümü ondan dilerim. Şu tarikat, bu şeriatta yokum ben. Neden yok, canları hak bildiğim için. Yaradan can olan analarımızın canıdır. Biz yaradılmış canız.'

Tabi ki büyük usta kendi inancına uygun uğurlansın..Ama bunun kavgası kameralar önünde, hastene bahçesinde yapılmasın..Kararı da üç beş siyasetçi değil, ailesi, çocukları versin.